Foto

Foto

Op de foto sit se allinne oan tafel
fjouwer, fiif jier âld miskien
twa bretale sturtsjes en
in boerd stampfol kninestoof
har beppe yn de wenstige brune rok
leppelet de saus om
earten, ierappels en mear
de leppel is net yn byld
mar se wit dat beppe dy
yn de hân hat
– se kin hast hearre
hoe’t hy lâns de râne fan de pot skrabbet
se kin suver sjen
hoe’t de stoom omheech kronkelet –
en sy hie wachtsje moatten
oant elkenien oan tafel siet
har buordsje foar har stie, ôf te kuoljen
mar de kamera hat har trappearre
mei har fingers yn de saus
te boartsjen mei in ierappel
– se kin it hast priuwe
waarm
hearlik
raant op har tonge –

hjoed is it ien fan dy dagen
en mei in bewyske wraak
stekt it knyft yn it gielachtich fleis
oant de kearn
oant it knapt
har hert brekt ek
as se it laitsjen fan de bern heart
dwers troch de doar fan de bernekeamer hinne
dit is net in sipel
dat wit se
en soene de bern nei de keuken komme
om har laitsjen los te litten
hoe soe sy dan
de reade eagen en de
wiete wangen ferklearje kinne?
(hoe soe sy neatichheid ferklearje kinne?)
en se kin hast fernimme hoe’t se werom is
yn dat hoekje ûnder de treppen
dêr’t beppe de ierappels opburch ûnder sekken
sadat se gjin eachjes krije
en se kin suver fiele
hoe’t de eangst har bekrûpt
krekt as eartiids
doe’t sy har bernehân yn dat tsjustere,
duvelske hoekje stekke moast
(wêr bisto, beppe?)

Oersetting:

Foto

op de foto zit ze alleen aan tafel
net vier of vijf jaar oud
twee brutale vlechtjes en
een bord boordevol gestoofd konijn
oma zoals gewoonlijk in haar bruine rok
die met de rug naar de camera
de saus overschept
erwten, aardappelen en meer
van de lepel in het plaatje geen spoor
toch weet ze dat
oma die vasthoudt
– ze kan bijna horen
hoe hij langs de rand van de pot schraapt
ze kan bijna zien
hoe de stoom opkringelt –
en ze zou moeten wachten
tot iedereen aan tafel zit
haar bordje vol, even afkoelt
maar de camera heeft haar betrapt
met haar vingers in de saus
aan het spelen met een pieper
– ze kan het bijna proeven
warm
heerlijk
smelt op haar tong –

vandaag is het zo’n dag
en met een zweempje van wraak
prikt het mes in het geelachtig vlees
tot de kern
tot het knapt
ook haar hart breekt
want de kinderen lachen
dwars door de gesloten deur van de kinderkamer heen
dit is geen ui
dat weet ze
en zouden de kinderen
hun vrolijkheid
de keuken inlachen
dan zou ze haar tranen
en rode ogen niet kunnen verklaren
(hoe zou ze nietigheid kunnen verklaren?)
– en ze kan bijna voelen hoe ze terug is
op dat plekje onder de trap
waar oma de aardappels onder zakken bewaarde
zodat ze geen oogjes krijgen
en ze voelt bijna de angst
die haar bekruipt
net als toen ze klein was
en haar hand in die duistere,
duivelse hoek moest steken
(oma, waar ben je)

Vertaling:

Photo
in the photo, she’s alone at the table
four or five years old
two mischievous pigtails and
a plate brimming with rabbit stew
her gran in her usual brown skirt
her back to the camera
ladling out the sauce
peas, potatoes and all
there is no trace of the ladle in the picture
yet she knows it’s there
in her grandma’s hand
– she can almost hear it
scraping against the pot’s edge
she can almost see
the steam rising in twirls –
and she should be waiting
until everyone sits at the table
her portion served, left to cool
but the camera has caught her
dipping her fingers into the sauce
toying with a potato
– she can almost taste it
warm
delicious
melting on her tongue –

today’s one of those days
and with a hint of vengeance
the knife pokes away at the yellowish flesh
down to the core
until it snaps
her heart snaps too
at the children’s laughter
bursting through the closed door of their room
this is not an onion
she reminds herself
and if the children were to come
pouring their laughter
into the kitchen
she wouldn’t know how to explain
her red eyes
her wet cheeks
(how can she explain nothingness?)
– and she can almost feel herself being carried back
to that nook under the stairs
where her gran stored potatoes beneath sacks
to keep them from sprouting
and she can almost feel fear
creeping inside her
just like when she was little
and had to slip her hand
into that dark, ghoulish corner
(where are you, gran?)

Translation: Claudia Gauci