Nije irpels

Nije irpels

Fandaag is ’n son befroren.
Onder teerwolken smelte auto’s in de grize sneldyk.
’t Maanlicht is skerp an ’e ogen.

Laat ’t irpels regene, sait Falstaff, en skúl tun ’t bijgeloof fan ouwe wiven.
(Wij konnen de knol nag gyn hondert jaar.)
De kooktiid fan de irpel waar tiidseenhyd fan de Inca’s.

Bin ik ferhuusd deur ’n gebrek an beflieging, an gare irpels?
Patat en liefde, fooral liefde foor patat, bepale de ekonomy.
Hoe wort onkruud geld?

Ik bin stâd waar plattelând, klaaistof in de irpelskillersbak fan de tiid.
De wînst fan de dâg: ’n buurfrou in nachtjapon.
Stuufwolkys sând over polderlând, levensgeur fan regen.

Nieuwe Aardappels

Vandaag is een zon bevroren.
Onder teerwolken smelten auto’s weg in de snelweg.
Het maanlicht is fel aan de ogen.

Laat het aardappels regenen, zegt Falstaff, en schuil tegen het bijgeloof van oude vrouwtjes.
(Wij kenden de knol nog geen honderd jaar.)
De kooktijd van de aardappel was tijdseenheid van de Inca’s.

Ben ik verhuisd door een gebrek aan bevlieging, aan gare piepers?
Patat en liefde, vooral patat, bepalen de economie.
Hoe wordt onkruid geld?

Ik ben stad was platteland, kleistof in de aardappelschillersbak van de tijd.
De winst van de dag: een buurvrouw in nachtjapon.
Stuifwolkjes zand over polderland, levensgeur van regen.

Vertaling: Jabik Veenbaas

Frozen sun

Today a sun is frozen.
Under tarry clouds cars melt away in the highway.
Moonlight glitters harsh on the eyes.

Let the sky rain potatoes, Falstaff says, and shelter us from the superstition of old wives.
(We’d known the tuber not even a hundred years.)
The boiling time of potatoes was a unit of time for the Incas.

Did I move out because I’d lost my taste for cooked spuds?
Fries and love, fries especially, determine the economy.
How does a weed become currency?

I am city once country, clay dust in the potato peeler’s bin of time.
The day’s profit: the woman next door in her nightie.
Dusty little clouds of sand over polder land, scent of life in the rain.