de klei wacht
tot winter inpakt
strekt zich uit en gaat
op zijn grijze tenen staan
probeert de wolken te raken
als je langs de vogels luistert
hoor je de botjes in zijn armen
zelfs zijn vingertoppen kraken
de dijk sluit de horizon af
van zijn blik maar hij weet het water
en ook dat het eerst zijn deken was
met nog gevoelloze handen
wroet hij verbeten door en
boetseert hij voorzichtig
de aardappels vast voor
the clay waits
till winter takes over
stretching itself out
on its grey tiptoes
trying to reach the clouds
if you listen past the birds
you hear the bones in his arms
even his finger tips creak
the dike hides the horizon
trom his view but he knows the water
that it was first his blanket
with numb hands
he rummages determined
modeling carefully
the potatoes
Translation: Albertina Soepboer & Sue Smeding
